Als je denkt aan een camping zie je vooral de bovengrondse zaken voor je. Fraai gras, schaduwrijke bomen en een gerestaureerd huis met blauwe luiken. Maar onder de grond gebeurt van alles. Een heel systeem van buizen, draden en pijpen zorgt er voor dat alles boven goed blijft draaien. Over de ondergrondse structuur moet even goed nagedacht worden. Als de graafmachines eenmaal klaar zijn is het terrein een grote ravage en duurt het een jaar voordat alles weer normaal is. Bedenk dus niet alleen wat je nu wilt met je camping maar ook over vijf of tien jaar. Vaak worden er in het vuur van de opstartfase snelle beslissingen genomen waar je later spijt van hebt. Zo heb ik zelf in het begin twee fraaie stroom- en water huisjes laten bouwen op het bovenste veld voor ieder vier plekken. Later bleek dat het eerste huisje bijna geen nut heeft omdat bijna iedereen rondom het tweede huisje staat! Het gevolg: aan huisje twee hangen 7 of 8 tenten of caravans en aan het eerste niets of bijna niets. Gelukkig had ik wel besloten om ieder stroompunt een ruime 16 Ampère te geven dus het knalt er niet gauw uit. Dat is maar goed als je ziet wat mensen allemaal meeslepen tegenwoordig. Zelfs rustieke kampeerders draaien hun hand niet meer om voor waterkokers, mini-oventjes en kachels. Hierdoor hebben we besloten om de dagprijs voor elektriciteit op onze camping niet te goedkoop te maken! Voor wie geen stroom heeft staat er een koelkast in het sanitair en alle apparaten met een i (ook andere merken) mogen gratis opgeladen worden in de bar of het sanitair.
Maar ik dwaal af…. even terug onder de grond. Ik kom nu op één van de meest besproken onderwerpen van Nederlanders met een huis in ruraal Frankrijk: de septic-tank! Wie een oud huis koopt is er bijna zeker van dat deze vervangen moet worden. Vroeger liep al het afvoerwater van het huis in een betonnen put van ongeveer duizend liter. Daar deed de natuur haar werk en liep het water daarna met een pijpje een eindje verder de tuin of de sloot in. Werkte prima. De laatste decennia is dat wel even anders! De wetgeving is zich er mee gaan bemoeien en de septic tank moet nu aan strenge regels voldoen. Zowel de wetgevers als de regels veranderen in de loop van de jaren. Toen wij in 2004 begonnen was de burgemeester verantwoordelijk en werd hierbij geassisteerd door een septic tank expert. We moesten een compleet dossier invullen met een plan voor onze toeristische onderneming en wat voor soort septic tank waarover later meer. Het mooiste was het graven van diverse gaten van 50 cm diep in de tuin om deze te vullen met water. Dan moest de tijd gemeten worden die het water nodig had om te verdwijnen in de grond. Dit moest allemaal opgetekend worden. Nu ligt La Montgarnie op een gigantische berg klei met een waterdoorlatendheid van ongeveer nul, zeker met nat weer, dus dat duurde nogal even. Gelukkig was G., de Franse septic tank man niet te beroerd om er een paar uur van af te trekken voor het dossier dus dat kwam goed. Om een lang verhaal kort te maken: er werd berekend dat wij voor een boerencamping en een paar gîtes een tank nodig zouden hebben van 15.000 liter, en een filterbed van 100 vierkante meter met twee verdiepingen waarin later meer dan 150 ton zand en grind bleek te verdwijnen. Twee leidingen zouden het afvalwater naar de septic tank brengen: één voor de toiletten en één voor de rest. De tank is zo groot als een kamer en werd met een immense truck aangevoerd. Dit was zo uniek dat de mensen van de fabriek foto’ s stonden te maken. De burgemeester stond er op dat er een vetput kwam op de restleiding. Deze zou duizend liter water met vette troep kunnen bevatten. Om u een idee te geven: een normaal huis heeft een tank van 3000 liter, een filterbed van 25 vierkante meter een vetput van 200 liter. G. had hierbij ook nog een mooi systeem bedacht: voordat het verzamelde water in het filterbed zou stromen kwam het in een overslag tank. Als deze vol is, gooit een ingenieus systeem in een keer honderden liters water het filterbed in. Na een lange tocht door buizen met spleten, zand en grind komt het water er drinkbaar uit is mij verteld. Ik heb het niet geprobeerd maar zie wel groene kikkers zwemmen in het poeltje onder aan de finale buis! De totale kosten van deze operatie en één van de eerste vette investeringen van ons nog jonge campinkje was bijna 14.000 euro. Een koopje, vergeleken met andere offertes. Maar ja, G. z’n werk ethiek bleek ook niet helemaal geweldig, regelmatig kwam hij niet opdagen en in het begin moest er nogal eens wat opnieuw gedaan worden. Was wel een aardige jongen maar enkele jaren later was hij toch failliet. Maar ik moet zeggen, het systeem werkt nu nog steeds goed en je ruikt echt niets.