Al vroeg klap ik de "klapkar" dicht en zet koers naar het zuiden. Grote wegen zijn hier niet maar ik heb het idee dat mijn navigatie; ik gebruik een Garmin Zümo 390; er nog een sport van maakt om daarin nog de allerkleinste op te zoeken. De instelling staat wel op "snel" maar toch... Het is wel een genot, weinig verkeer, alles in bloei langs de kant en heel gevarieerd. Dan weer bos, dan weer langs een rivier of door een charmant dorp. Opschieten doet het niet want de weg kronkelt als een bord spaghetti door de heuvels. 60 tot 70 km per uur gemiddeld is al heel netjes. Eerst kom ik door Argentat, een gezellige en toeristische stad aan de Dordogne. Een vleug nostalgie komt naar boven, vroeger kampeerden we hier ook vaak in de buurt en ooit haalden we hier een Citroën Traction Avant uit de schuur van de veearts. Mijn eerste solo motorreis, op een XT 500, was ook hiernaar toe. Ik kampeerde toen in Beaulieu sur Dordogne, net iets verder stroomafwaarts. Maar genoeg gemijmerd, de steeds smaller wordende weg heeft alle aandacht nodig! Rond koffietijd kom ik aan bij Guido en Lizeth die een paar jaar geleden Les Teuilleres overnamen. Zij verhuisden naar Frankrijk met hun twee zoons nadat ze hun bedrijf in Nederland verkocht hadden. Lizeth heeft een lekkere kwarktaart gemaakt (die roadtrips zijn erg goed voor de lijn!) en we houden even wat campingpraat op hun charmante terras die in de verte uitkijkt over het Lac du Tolerme. Dan volgt een rondleiding over dit bijzonder mooie campinkje. Ze hebben in die paar jaar de camping goed naar hun hand gezet en het geheel komt niet alleen mooi, maar ook professioneel over. Er is bijvoorbeeld een geheel nieuw zwembad gebouwd met een weids uitzicht. Ook de bar met pizza steenoven is erg gezellig. De plekken zijn parkachtig aangelegd met veel groen en bloemen en de natuurstenen gebouwen dragen bij aan de sfeer. Hierna moet ik toch weer de weg op want de rit naar de volgende camping gaat 4 uur duren over 220 km vooral kleine wegen tot in de buurt van Carcassonne. Ik had nog gehoopt wat extra campings daartussen te bezoeken maar die moeten toch helaas wachten tot de volgende keer! Het valt mij op dat ik al 5 of 6 verschillende kleuren huizen heb gezien, gebouwd van de stenen direct uit de grond. Het dorp Clairvaux d' Aveyron in, net boven Rodez spant de kroon: dieprood! Ik rijd door de hoofdstraat en de combinatie van het zonlicht op de rode stenen maakt een surrealistische en onvergetelijke indruk. Alles lijkt in een rode gloed te staan. Hierna nog even kronkelen en dan gaat het gelukkig; na een tijdje is het wel weer mooi geweest; veel sneller bij Rodez en Albi over de N88. Dan weer terug naar de D categorie via Castres en Revel. De camping van Cax en Marion ligt heerlijk rustig op de flank van een helling en er is ruimte genoeg. Je bereikt het via een goede onverharde weg de heuvel op. Naast het kamperen zijn er ook leuke gîtes en de dames organiseren van alles, onder andere kookcursussen of een leuk concert op het terras. Na 20 jaar pionieren hebben ze een mooi bedrijf op poten gezet! Let wel: Les Armengauds is er alleen voor volwassenen. Enkele jaren geleden zijn ze van 6 naar 35 plaatsen gegaan en de nieuwe plekken liggen op terrassen tegen de helling en worden beschaduwd door esdoorns. Maar het rustieke karakter is er zeker niet door aangetast. Het sanitair is enkele jaren geheel nieuw gebouwd. Nog even een gezellig biertje met de dames op het terras en het is tijd om naar mijn pleisterplaats te rijden. Die is gelukkig niet ver meer...  

Foto: de Dordogne bij Argentat.